YARDIM KAMPANYALARI

Ramazan ya da bayramlar nedeniyle yardım amaçlı koliler hazırlanır. Okul zamanı öğrencilere kırtasiye yardım planlamaları yapılır. Zaman zaman yakacak, yiyecek yardımları da yapılır. Bunları televizyonlarda, gazetelerde boy boy gösterirler.
           
Yardım yapılması, insani bir duygu. Çevresinde gördüğü mağdurlara destek olanlara ne mutlu. Ancak yardıma gereksinimi olanlar neden var, sorgulanması gereken bu değil mi?
           
İşsiz, keyfi istediği için işsiz değil. Çalışan asgari ücret alsa ne olur ki, geçinme şansı var mı? Alınan ücret yetmiyor. Üretici köylü zaten karnını doyurabiliyorsa kendini mutlu kabul ediyor.
           
Var olan durumda durumu iyi olanların gereksinimi olanlara yardımda bulunması sevindirici. Yardımların süreklilik göstermesi daha iyi olur ancak sorunu kökünden çözmez.
           
Aslında önemli olan yardıma gereksinim duyanların olmaması değil mi? Bu konuda kim sorumlu? Şöyle bir düşünelim: İşsizliği ortadan kaldıracak politikaları kim oluşturacak? Üretici köylülerin ürünlerinin değerinde satamamalarının nedeni nedir? İşçiler ve emekçiler emeğinin karşılığını alamıyor, emekliler geçinemiyor. Neden? Bugün çalıştığı halde, emekli olduğu halde yardıma muhtaç olanların varlığından sorumlu olanlar kimler?
           
Sorumlular çok. Başta muhalefet partilerinin tümü. Sendikalar ve özellikle işçiler, üretici köylüler, emekliler, işsizler. Seslerini yükseltip mücadele etmeleri gerekmez mi? Ben iktidarın sorumluluğunun olduğuna inanmıyorum. İktidar yapması gerekenleri dört dörtlük yapıyor. Doğalgaza, elektriğe, akaryakıta, gıda ve diğer tüketim mallarına yapılan zamları doğal karşılayan iktidarı suçlamak yanlış olmaz mı? Hele ölümü gösterip sıtmaya razı etme politikası uygulayanları neden sorumlu tutalım ki… Sorumlu bunları gördükleri halde sessiz kalanlar demek yanlış mı?
           
Yardım kampanyalarına inat, yardıma muhtaç eden şartların ortadan kaldırılması için çaba harcamak gerekir. Yardımı kişiler değil, devlet yapmalı ve buna da yardım değil, destek adı verilmeli.
           
Yardımlar sadakaya dönüştürüldü. Devlet desteği ise, iktidar partisinin yardımıymış gibi gösteriyor. Yardım – destek yolunu şaşırdı. Bir elin verdiğini diğer el görmemeli, anlayışı unutuldu.

Yardıma muhtaç olan kalmasın. Asıl olan budur. Bunun olması için de ilk yapılması gereken sistemin sorgulanmasıdır.