TOPRAĞIN DOSTU

Mutfağımda aşçı, bahçemde işçi
Tenime değince açılır dikenin ucu
Biberin kimisi tatlı, kimisi acı
Kendimi kendim hapis ettim köye

Irmak akar gider denize
Sular yükseklerden iner düze
Dökülse söndürür içimde köze
Ne bulduysam ektim köye

Aramıza kurduk toprakla dostluk
Nedeni belli onun için sustuk
Bazen etrafımız olur pusluk
Ben varlığımızı çektim köye

Toprak çimler çiçekler vereli
Kim bilebilir ki bendeki derdi
Baharım tükendi yazım geldi
Aylarımı, yıllarımı döktüm köye

Üstünde tepindim kızmadı bana
Karnımı doyurdu oldu ana
Bir gün beni de alacak koynuna
Bu sevdamla çıktım köye


Aşık Saltı’yım işitmem duymam
Doğrudan ayrılmam yanlışa uymam
Canlıları severim hiçbirine kıymam
Babam anam gibi baktım köye