BU KAFES, BAŞKA KAFES

Her tarafım dere tepe
Mesleğimiz fındık bizim
Turşu koyardık küpe
Anamız, babamız öldü bizim.

Doyurmak zor atı, iti
Zaman azdı, devir kötü
İçirdiler bozuk sütü
Gözlerde ferimiz söndü bizim.

Derdi büyük kime desem
Bir güzele çiçek versem
Cennet olsa! Bende girsem
Yaz ayımız kışa döndü bizim.

Bakar durur harman eve
Mahalle dediler koca köye
Sırtımdaki ağır küfe
Hayalimiz özgürlük bizim.

İncirler büyüyor, fındıklar kızardı
Birkaç ay önce günler uzardı
Ölenlerin evi mezardı
Kara talih defterimize yazılı bizim.

Âşık Saltı’yım selam ederim
Boş durmam,  tırpana giderim
Bülbül olsam bende ötsem
Ne işimiz var altın kafeste bizim.