GÜZ GÜNEŞİ

Şekere konuyor yaban arıları
Yerlere düşüyor yaprağın sarıları
Yakışıyor bahçelere taş duvarları
Neşe veriyor güz güneşi

Manyos harmanlarda kelebek gördüm
Olmuşmu baktım, narı ikiye böldüm
O geçirdiğim yılları tarihe gömdüm
Ne hoş bugün güz güneşi

Vakit geçer otura kalka
Toprak dolmuş bahçede harka
Köyde herşey çok harika
Kimseye dokunmaz güz güneşi

Kafamda dolaşır tepder, dağlar
Zenginler para sayar fakirler ağlar
Sonbaharı yaşar gazel döken bağlar
İlaç gibisin güz güneşi

Irgalanıyor dallar hafiften esiyor
Kimi kış için odun kesiyor
Yavaş yavaş etraf susuyor
Hafızalara kazınan güz güneşi

Aşık Saltı’yım güzler yaşadım
Bazen zarar ettim bazen başardım
Karanlıkların içinde ona koşardım
Barışa benziyor güz güneşi.