GÜNÜ TARADIM

Gün doğunca söner ışık
Gölge düşer bahçelere
İşe başlar kepçe, kaşık
Sebzeler düşer tencerelere.

Kimi doyar, kimi bulamaz
Kimi çalar, kimi çalamaz
Bu cep niçin dolamaz!
Sığamazsın aydınlık güne, gecelere.

Umut sığmıyor altı aya
Boşa çıkar birçok rüya
Uçurum kıyısına geldik kaya kaya
Tam düşersin düşüncelerine.

Her gün serçe konar masama
Mana yüklerim esen sama
Harç kararım ustama
Hasret kalıyoruz eğlencelere.

Gözlerim ıslak yaşarım
Yaram eskiden, nasıl coşarım
Bana koşana bende koşarım
Hep yer var inceliklere.

Aşık Saltı’yım boşta değilim
Fidan gibiydim büküldüm, eğildim
Değişmedim hep böyle giyindim
Hep yer oldu bilinçlenmelere.